இவ் உலகில்
நான் ஏன் பிறந்தேன்
கேள்வி ஒன்று
எழுவதுண்டு என் மனதில்
பலவேளை
விடை தெரியாமல்
விழி பிதுங்கி நிற்பதுண்டு
எம் குடும்பத்தின் குலவிளக்காய்
நிதுரா நீ வந்துதித்த பின்னாலே
உணர்ந்து கொண்டேன்
என் பிறப்பிற்கும்
ஓர் அர்த்தம் உண்டென்று
உன்னைப் போல் ஓர் பிள்ளை
இவ் உலகிற்கு தருவதற்காய்
இயற்கை அன்னை அவள்
என்னைப் படைத்திருப்பாள்
இப் பூமிப் பந்தினிலே
பச்சைக் குழந்தையாய் இருந்தபோது
படு சுட்டி நீ
என் மடியினில் உன் தலை வைத்து
கால் அசைத்து பின் அமைதியாய்
துயிலும் உன் அழகு முகம்
மறக்க முடியா நினைவுகளாய்
மனதில் உறைந்தே இருக்கிறது
நான்கு ஐந்து வயதினிலே
"Under ground, Over ground"
"Hallunda, mannunda"
என்று
நீ சொல்லிய நகைச்சுவைகள்
உன் மழலையில் மகிழ்ந்திருந்தோம்
நாமெல்லாம்....
பத்து வயதினிலே நீ
சுமைதாங்கியானாய்
எம் குடும்பத்திற்கே!
அப்பா ஆஸ்பத்திரியில் படுத்திருந்தால்
விடிகாலை ஆறு மணிக்கே
ஆயராவாய் நாள் தவறாமல்
அதன் பின்பே செல்வாய் பாடசாலைக்கே
மறக்காமல் வருவாய் மாலையிலும்
அன்பைச் சொரிந்தாய்
எம் மீதெல்லாம்
அன்பாகப் பேசிடுவாய்
ஆத்திரம் வந்துவிட்டால்
அட்டகாசமாய்ப் கத்திடுவாய்
பத்து நிமிடம் பேசாமல் இருக்கமாட்டாய்
இப்போதும் கோவமா என்றிடுவாய்
ஆண்டவன் தந்த அற்புதப் பிறவி நீ
எம் குடும்பத்தைக் காக்க வந்த
காவல் தெய்வம் நீ
குடும்பத்தின் துன்பத்தில் துயரத்தில்
எல்லாம் பங்கெடுப்பாய்
துணிவாக நின்று எம் துயர் தீர்க்க
தோள் கொடுப்பாய்
பாடசாலையிலே நீ
பலே கெட்டிக்காரி
குறும்புத் தனத்தில் நீதான்
முதல் இடத்தில்
எல்லோரும் உன்னில்
அளவில்லா அன்புடனே
சோட்டி என்றே அழைத்திடுவார்
உனைத் தூக்கி விளையாடி
மகிழ்ந்திடுவார்
நீ எனக்கு மகளல்ல
என் தாயின் மறுபிறப்பு
உன் அம்மாவின்
அம்மாவின் காபன் கொப்பி நீ
அக்காவின் செல்லத் தங்கை நீ
ஒரு நாள் நீ எம் வீட்டில்
இல்லையென்றால்
எம் வீடே அமைதியாய்
உறங்கிவிடும்
உன்னை எமக்கு அளித்ததற்காய்
நன்றி சொல்கின்றோம் அந்த
இயற்கை அன்னைக்கே!
